****

Germain (Fabrice Luchini) is leraar Frans op een middelbare school. De kwaliteit van het ingeleverde huiswerk stemt hem somber. Tot hij een kort verhaal van leerling Claude (Ernst Umhauer) onder ogen krijgt. Het verhaal van de onopvallende jongen op de achterste rij van de klas intrigeert hem uitermate. Germain stimuleert Claude het verhaal verder te schrijven en er ontwikkelt zich een bijzondere relatie tussen de twee.

Claude haalt zijn inspiratie uit de werkelijkheid. Zijn verhaal speelt zich af in het huis van medeleerling Rapha (Bastien Ughetto). Rapha komt uit een welgesteld gezin. Moeder Esther (Emmanuelle Seigner) is een mooie huisvrouw en vader Rapha senior (Denis Ménochet) is een sportieve man die graag met zijn zoon basketbalt. Claude heeft Rapha voorgesteld hem te helpen met zijn wiskunde om zo het huis binnen te dringen. De achtergrond van Claude wordt niet meteen prijsgegeven, maar het is duidelijk dat hij hunkert naar een eigen modelgezin.

Om de paar dagen krijgt Germain een vervolgdeel van Claude. De onderwijzer is onder de indruk van het observatievermogen van zijn zonderlinge pupil en laat zijn vrouw Jeanne (Kristin Scott Thomas) het verhaal meelezen. Jeanne attendeert haar man op vreemde relatie met de leerling en het gevaar ervan. Hoe ver kan hij zijn leerling laten gaan met zijn voyeuristische praktijken en hoe medeplichtig is hij door dit te stimuleren? Moet hij niet zijn verantwoordelijkheid nemen en Claude erop wijzen dat het niet moreel is mensen emotioneel te binden om er een verhaal over te schrijven? Tegelijkertijd raakt ook zij gefascineerd door het verhaal.

Germain raakt volledig gebiologeerd door de schrijfsels van zijn leerling. Hij gaat hier zo in op dat hij zijn grip op de werkelijkheid lijkt te verliezen. Ozon versterkt dit gegeven door fictie en realiteit door elkaar te husselen. Als kijker weet je soms niet meer of je naar de ‘werkelijkheid’ kijkt of naar het verhaal van Claude. Soms toont Ozon dat je op het verkeerde been bent gezet, soms ook niet. Heeft Claude nu echt met Rapha’s moeder gezoend? En als dat al zo is, heeft Rapha dat dan gezien? Is Germain ook personage geworden? Gaat Claude nu ook nog eens op bezoek bij Jeanne? Is Germain jaloers? Niets is meer zeker. Germain wordt een speelbal in een oncontroleerbaar spel van Claude.

De spanning zit in de onvoorspelbare afloop. Hoe kan dit ooit eindigen? Het kan niet goed gaan, dat voel je. Maar wie wordt uiteindelijk het grootste slachtoffer? De familie? Is de familieband sterk genoeg om de intriges van Claude het hoofd te bieden? Germain? Raakt de leraar te verstrikt in de fantasie van Claude? Of Claude zelf? Kan hij zich werkelijk een plek in de familie forceren? Fout gaat het in ieder geval, maar op een manier dat je bijna van een happy end kunt spreken.

Regisseur Francois Ozon weet als geen ander op subtiele wijze de beklemmende verhouding tussen leraar en leerling uit te beelden. Ozon speelt graag met de realiteit. Hij deed dit voortreffelijk in Swimming Pool en minder goed in Ricky. In deze film is hij gelukkig weer goed op dreef. Dans la Maison boeit vanaf het eerste tot het laatste moment.