*****
Johan Primero rijdt dagelijks in een oude rood/blauw geschilderde 2CV vijftig rondjes om het voetbalstadion van FC Barcelona. Hij meent hiermee geluk te kunnen afdwingen voor zijn club en ziet in zijn dagelijkse routine een belangrijke taak. Gemoedelijk tuft hij door de Catelaanse straten en steegjes. Het leven lijkt eenvoudig tot hij de jonge vrouw Paquita ontmoet. Vanaf dat moment wordt het moeilijk de dagelijkse routine vol te houden.
 

De film ‘Johan Primero’ is geschreven en geregisseerd door Johan Kramer. De regisseur weet met veel gevoel een prachtig portret neer te zetten van een jongeman met verborgen en onderdrukte gevoelens en problemen. Johan (José Luis Adserias) leidt een dwangmatig leven en gaat gebukt onder een angststoornis, waarbij hij in slaap valt als hij in paniek raakt. Het zijn de ingrediënten voor een tragische verhandeling, maar Kramer weet de problemen in een positief verhaal te presenteren.

Johan kent veel mensen op zijn route en lijkt van zijn taak te genieten. Bij het barretje op de hoek staat altijd de vriendelijke ober Jorge (Pau Miró) met een kopje koffie klaar, bij de snoepwinkel heeft hij een vast adresje voor zijn Chupa Chups, voor het statige huis enkele blokken verderop geeft hij het jonge voetbaltalentje Leo (Roger Princep) welgemeende tips en van Meneer Suarez (Josep Maria Momènech) krijgt hij elke dag een wijsheid voorgeschoteld. En dat alles door het raampje van zijn 2CV.
Nadat Johan Paquita (Aurora Cayero) ontmoet, wordt zijn leven echter gecompliceerder. De band met de jonge vrouw groeit, maar hij zit vast in zijn routine. Aanvankelijk weet Paquita zijn levenswijze te waarderen, maar uiteindelijk is de communicatie via het autoraampje niet voldoende voor haar. Zij probeert hem uit de auto te krijgen, maar Johan neemt zijn taak serieus. Hij kan en mag geen tijd verliezen en moet zijn rondjes volmaken.

De film wordt gepresenteerd als een roadmovie. In eerste instantie komt dit een beetje vreemd over. Ook al is de 2CV ongeveer continue in beeld, een reis in afstand wordt er niet afgelegd. Bij nadere beschouwing is de film echter zeker als roadmovie te classificeren. De film bevat alle klassieke elementen van de roadmovie. Als een ware protagonist doet Johan tijdens zijn reis verschillende ontmoetingen en ondergaat hij diverse beproevingen tot hij zijn uiteindelijke doel heeft bereikt, ook al is dit misschien een andere dan hij aanvankelijk voor ogen had.

Johan Primero had gezien het thema traag en saai kunnen worden, maar is dat in geen geval. Bijna de gehele film rijdt Johan zijn rondjes. Toch verveelt dit geen moment. De karakters worden zo goed neergezet, dat het een genot is om ernaar te kijken. De film is sympathiek en hoeft niet sensationeel te zijn. Het gaat om de band tussen de diverse personages, die misschien oppervlakkig lijkt, maar eigenlijk toch wel hecht is. Hecht, omdat de anderen Johan waarderen om de persoon die hij is. Een tikje vreemd, maar wel aardig.